Lokale ‘vitale coalities’ zijn een voorwaarde om in de buurt de goede dingen goed te doen.
Daarvoor moeten corporaties de competenties in huis hebben om als een netwerk- en wijkgerichte organisatie te kunnen opereren. Ze hebben medewerkers nodig die een externe orientatie hebben, goed kunnen netwerken en kunnen schakelen tussen strategisch denken en tactisch handelen. Deze ‘professionals in het veld’ zijn het scharnierpunt tussen de corporatie en de wijk. Het zijn ondernemende doeners die waar nodig onconventioneel handelen en er in de praktijk voor zorgen dat de vraagstukken ook echt (responsief) worden opgepakt. Ze staan daarbij voor de dubbele uitdaging om zowel buiten als binnen de corporatie beweging te creeren, waarbij ze op beide fronten vaak beperkte hierarchische bevoegdheden hebben. In een ergelijke context zijn beleid en praktijk geen opeenvolgende acties, maar twee simultane dimensies met hun eigen dynamiek.
Hoe kunnen corporaties hun professionals in het veld voldoende vrijheid geven en tegelijkertijd de complexe programma’s waar nodig (bij)sturen?
