In dit onderzoek staan de volgende vragen centraal:
1. Wat is het bereik van trajectactiviteiten onder cliënten?
2. Wat is de uitstroombestemming van (ex-)trajectdeelnemers die uitgestroomd zijn uit de bijstand?
3. Wat zijn de uitstroomresultaten van trajectactiviteiten?
4. Welke factoren zijn van invloed op uitstroom van (ex-)trajectdeelnemers uit de bijstand?
Het onderzoek heeft voornamelijk betrekking op de jaren 2001 en 2002. Dit is een periode geweest waarin het reïntegratiebeleid sterk aan verandering onderhevig was, mede onder invloed van de invoering van de wet SUWI en het convenant ‘Agenda voor de Toekomst’. Daarnaast staan deze jaren in het teken van economische voorspoed en groei van de werkgelegenheid. Het klantenbestand is in deze periode in omvang afgenomen en is voor een groot deel gaan bestaan uit de “harde kern”.
Sinds deze periode zijn de omstandigheden sterk gewijzigd. Dit maakt dat de onderzoeksresultaten niet altijd van toepassing zijn op de huidige situatie. Wel kunnen we leren van de uitkomsten van de inspanningen die in die periode zijn geleverd.
Het onderzoek kent twee delen: een bestandsanalyse van het totale bestand met bijstandsgerechtigden en een telefonische enquête onder 598 (ex-)trajectdeelnemers. De telefonische enquête is in oktober en november 2003 gehouden onder twee groepen deelnemers aan trajectactiviteiten:
degenen die nadien zijn uitgestroomd (uitgestroomden) en degenen die niet zijn uitgestroomd (blijvers).
De respons bedraagt 38 procent onder de uitgestroomden en 41 procent onder de blijvers. Na weging zijn de resultaten in het algemeen als representatief te beschouwen voor de twee onderzoekspopulaties. Alleen niet-Nederlanders zijn licht ondertegenwoordigd. De verhouding tussen uitgestroomden en blijvers in de enquête komt overeen met de verhouding in de populatie.
